จากข้อมูลของ ‘องค์การแรงงานระหว่างประเทศ’ (International Labour Organization) ชี้ให้เห็นว่า ประเทศไทยติดอันดับ 3 ของโลก ด้านจำนวนชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานที่สุด โดยคนไทย 46.7% ทำงานเกิน 48 ชั่วโมง/สัปดาห์ ขณะที่สัปดาห์การทำงานของโลกเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 40 ชั่วโมง/สัปดาห์

นอกจากเวลาทำงานที่ยาวนานแล้ว วัฒนธรรมที่เรียกว่า ‘Presenteeism’ หรือ ‘การต้องมาให้เห็นหน้า’ ยังฝังรากลึกในสังคมไทย โดย 35–48% ของพนักงานไทยระบุว่า ยังมาทำงานทั้งที่ป่วย เพราะไม่อยากสร้างภาระให้เพื่อนร่วมงานหรือกลัวถูกมองไม่ดีจากหัวหน้า

พฤติกรรมนี้นำไปสู่ประสิทธิภาพการทำงานที่ลดลงและเพิ่มความเสี่ยงในการเผชิญกับภาวะหมดไฟให้มากขึ้น

แม้พนักงานไทยจะเผชิญความเครียดเกี่ยวกับเรื่องงานสูง แต่การลาพักร้อนกลับเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก เพราะวัฒนธรรม ‘ความเกรงใจ’ ที่ฝังลึก รวมถึงความกังวลเรื่องงานที่คั่งค้าง และจากความเชื่อที่ว่า การลาควรเป็นเรื่องสำคัญหรือต้องเป็นทริปใหญ่ที่เกิดขึ้นปีละครั้งเท่านั้น ทำให้คนจำนวนมากเก็บวันลาไว้โดยไม่ได้ใช้ โดยจากผลสำรวจระบุว่า

80% ของพนักงานรู้สึกว่าควรได้วันลามากกว่าที่มีแต่กลับไม่กล้าลา เพราะกลัวสร้างภาระให้ทีมและไม่รู้จะเริ่มวางแผน ทริปอย่างไร

74% ของพนักงานยอมยกเลิกวันลาเพราะภาระงาน

24% ยังคงเช็กอีเมลงานระหว่างวันหยุด

‘ทริปสั้น จองล่วงหน้าไม่นาน เดินทางบ่อยขึ้น’ มาแรงในกลุ่มคนไทย

Klook แพลตฟอร์มท่องเที่ยวและกิจกรรม เผยข้อมูลพฤติกรรมการจองของนักเดินทางรุ่นใหม่ในปี 2568 ที่สะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงแนวความคิดเดิม จากที่เคยวางแผนลางานเพื่อไปทริปใหญ่ปีละครั้งเท่านั้น กำลังเปลี่ยนไปสู่การเที่ยวแบบ ทริปสั้น ๆ จองล่วงหน้าไม่เกินสองเดือน แต่ได้เดินทางท่องเที่ยวปีละหลายครั้ง

เคนนี่ แชม ผู้จัดการทั่วไป ประจำคลูกประเทศไทย ฮ่องกง และมาเก๊า กล่าวว่า “จากผลสำรวจที่พบทำให้เราเห็นว่า ที่จริงแล้วคนไทยต้องการเดินทางท่องเที่ยวเพื่อผ่อนคลาย ความเครียดจากการทำงาน ภาวะหมดไฟและเป็นการชาร์จพลังให้ตัวเอง แต่หลายคนยังติดกับดักทางความคิดและความเชื่อที่ทำให้ไม่กล้าออกไปใช้วันลาทั้งที่เป็นสิทธิ์ของตนเอง

นอกจากนั้น เคนนี่ ยังได้เปิดเผยถึงภาพรวมและเทรนด์การจองกิจกรรมท่องเที่ยวของคนไทยในช่วงปี 2568 ว่า เกือบ 50% ของนักเดินทาง Gen Z ชาวไทยนิยมวางแผนท่องเที่ยวและจองกิจกรรมล่วงหน้าน้อยกว่าสองเดือน

โดย 18% จองกิจกรรมล่วงหน้าเพียง 4-7 วันก่อนออกเดินทาง สะท้อนให้เห็นถึงพฤติกรรมที่เปิดรับความยืดหยุ่น ตัดสินใจแบบฉับพลัน และความนิยมในการจองแบบนาทีสุดท้ายที่เพิ่มมากขึ้น นอกเหนือจากเทรนด์ระยะเวลาการจองที่สั้นลงแล้ว นักท่องเที่ยวชาวไทยยังมีแนวโน้มที่จะเดินทางท่องเที่ยวในช่วงระยะเวลาที่สั้นลง แต่มีความถี่สูงขึ้น แทนที่จะเป็น ทริปใหญ่เพียงครั้งเดียวต่อปี

“เทรนด์ที่เกิดขึ้นทำให้เราเห็นว่า นักเดินทางรุ่นใหม่มองการเดินทางไปต่างประเทศเป็นกิจกรรม ไลฟ์สไตล์ที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้นและเกิดขึ้นได้บ่อยครั้งโดยไม่ต้องใช้ระยะเวลานานเกินไป ดังนั้นโปรแกรมการเดินทางไม่จำเป็นต้องยาวนานเป็น 10 วัน แต่เป็นทริปสั้นเพียง 4 วัน 3 คืนก็เพียงพอ แต่กระจายความถี่ให้มีทริปสั้นๆ แบบนี้ตลอดทั้งปี เป็นการแบ่งเวลาไปชาร์จพลังที่อาจจะตอบโจทย์วัฒนธรรมการทำงานสมัยใหม่มากกว่าการลางานยาว ๆ ครั้งเดียวต่อปี” เคนนี่ กล่าวเสริม

‘จีน’ โตก้าวกระโดด-ญี่ปุ่นครองแชมป์ที่เที่ยวยอดฮิตตลอดกาล

สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยม ‘ญี่ปุ่น’ ยังคงรักษาตำแหน่งจุดหมายปลายทางที่นักท่องเที่ยวชาวไทยให้ความสนใจมากที่สุด

ขณะที่ ‘จีน’ เป็นจุดหมายปลายทางที่มีการเติบโตอย่างน่าสนใจ โดยในปี 2568 Klook พบว่า ยอดการใช้จ่ายของนักท่องเที่ยวไทยไปจีนเติบโตเพิ่มขึ้นในระดับเลขสามหลักเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า และเมื่อสำรวจความนิยมของนักท่องเที่ยวรุ่นใหม่ก็พบว่า คนไทยต้องการเดินทางไปเที่ยวจีนเพิ่มขึ้นถึง 7 เท่าเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า โดยเมืองยอดนิยมคือเซี่ยงไฮ้

สิ่งที่เกิดขึ้น ถือเป็นปัจจัยสั่นคลอนต่อฐานะการเงินของคนไทย โดยเฉพาะ ‘คนชั้นกลาง’ ซึ่งส่วนใหญ่เป็น ‘เดอะแบก’ ที่มีภาระรับผิดชอบดูแลทั้งพ่อแม่และครอบครัวตนเอง ส่งผลให้จาก ‘กลุ่มที่เคยมั่นคง’ อาจกลายเป็น ‘กลุ่มเปราะบาง’ หากขาดการวางแผนการเงินที่ดี เพราะรายได้หดหายไป มีความเสี่ยงจากหลายๆ ปัจจัย ขณะที่ยังมีภาระหนี้สินและค่าใช้จ่ายครอบครัวอยู่

ในงานเสวนา ‘วันวางแผนการเงินโลก World Financial Planning Day 2025’ สมาคมนักวางแผนการเงิน ได้แชร์ถึงทางรอดและวิธีสร้างความมั่นคงทางการเงินเพื่อให้รับมือกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นไว้น่าสนใจ

การเงินดี ไม่ใช่แค่ตัวเลขในสมุด

‘วิวรรณ ธาราหิรัญโชติ’ นายกสมาคมนักวางแผนการเงินไทยคนแรก กล่าวว่า สําหรับนักวางแผนการเงิน คําว่า ‘การเงินดี ไม่ได้หมายถึงแค่ตัวเลขในสมุด แต่คือสะพานที่พาเราไปถึงเป้าหมายของชีวิต คือ เกราะป้องกันที่ช่วยให้เรายืนหยัดท่ามกลางพายุ และเป็นพลังที่ทําให้เรามีอิสระในการเลือกอนาคตที่เราอยากเป็น

สถานการณ์ในโลกปัจจุบันที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเร็วแบบไม่มีใครคาดเดาได้ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้น การจัดการชีวิต วางแผนรับมือกับความเปลี่ยนแปลงจึงสําคัญมาก โดยวิกฤตการณ์การเงินโลก และการระบาดของโควิด-19 มีหลักฐานประจักษ์ชัดว่า คนที่มีการวางแผนการเงินที่ดี ชีวิตจะมีความมั่นคงกว่า สามารถผ่านช่วงเวลายากลําบากหรือเหตุไม่คาดฝันในชีวิตได้ดีกว่าคนที่ไม่ได้วางแผน

อย่างไรก็ตาม จากการสํารวจของ Financial Planning Standards Board พบว่า มีคนเพียง 20% เท่านั้น      ที่มั่นใจว่ามีแผนการเงินที่ดี สามารถรับมือกับอนาคตได้เป็นอย่างดี ส่วนอีก 80% ยังไม่มั่นใจ หรือยัง ‘ไม่มีแผน’    จะรับมือกับเรื่องการเงินในชีวิตได้

ทางรอดที่สำคัญที่สุดตอนนี้ คือ ให้เร่ง ‘ลงทุนในตัวเอง’ ด้วยการพัฒนาตัวเองทั้ง ความรู้ความสามารถและทักษะใหม่ๆ ที่ทันสมัยรับมือ อาทิ ทักษะด้าน AI เพื่อรับมือและให้อยู่รอดได้ในโลกยุคใหม่ที่เปลี่ยนแปลงรวดเร็ว ควบคู่ไปกับต้องรู้จักใช้ชีวิตอย่างมีวินัย เช่น ‘ใช้น้อยกว่าที่หาได้-เก็บออมให้เป็น-ลงทุนอย่างมีเป้าหมายและหลักการ’ แต่ต้องไม่เป็นทาสของเงินหรือวัตถุ เพราะคุณค่าที่แท้จริงมิได้อยู่ที่สิ่งที่เราครอบครอง แต่อยู่ที่สิ่งที่เราเป็น

แนะการวางแผนการเงินรับมือเหตุไม่คาดคิด

ด้านนายกสมาคมนักวางแผนการเงินไทย ‘วิโรจน์ ตั้งเจริญ’ ได้แชร์ถึงงานวิจัยระดับโลกจาก FPSB พบว่า

79% ของผู้ที่วางแผนการเงินเชื่อว่าช่วยทำให้ฝันในชีวิตเป็นจริงได้

73% ของผู้ที่วางแผนการเงินรู้สึกว่ารับมือปัญหาสุขภาพได้ดีกว่า

51% มองการวางแผนการเงินส่งผลดีต่อชีวิตครอบครัว

51% บอกว่าช่วยให้สุขภาพจิตดีขึ้น

สมาคมนักวางแผนการเงินไทย แนะนำการรับมือการวางแผนเกษียณให้พร้อมรับมือกับเหตุการณ์ หรือสถานการณ์ไม่คาดคิดใน 2 กลุ่มหลัก ได้แก่ ‘คนทั่วไป’ และ ‘กลุ่มคนที่ถูกให้ออกจากงาน’ ทั้งที่อายุต่ำกว่า 55 ปี และกลุ่มอายุสูงกว่า 55 ปี

กลุ่มคนทั่วไป : นอกเหนือจากเงินฉุกเฉิน 6-12 เดือน ต้องวางแผนภาษี ลดความเสี่ยงในชีวิต และวางแผนเกษียณควบคู่กันไปด้วย

สำหรับการใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน จะใช้หลัก 4 Magic no. คือ จากรายได้ 100% แบ่งใช้จ่ายดังนี้ 40% นำไปใช้หนี้, 30% ใช้จ่ายทั่วไป, 20% ออมเพื่อ ตัวเอง และ 10% ทำประกันเพื่อลดความเสี่ยง

นอกจากนี้ต้องไม่เป็นหนี้เกินความจำเป็น และท่องไว้ ‘ออมก่อนใช้’ สุดท้ายใช้หลัก 3 รู้

1) รู้เป้าหมายชีวิต ลงทุนเพื่ออะไร

2) รู้จักตัวเองว่ารับความเสี่ยงได้แค่ไหน

3) รู้จักเครื่องมือในการลงทุน

กลุ่มคนที่ถูกให้ออกจากงาน : ต้องเริ่มจากตรวจสอบสินทรัพย์เพียงพอหรือยัง เมื่อเทียบกับเงินที่ต้องใช้หลังเกษียณ (ได้แก่ สินทรัพย์ต่างๆ, เงินฝาก, PVD, RMF, ภาษี และเงินชดเชยต่างๆ ที่ได้จากตอนออกจากงาน)

นอกจากนี้ ต้องตรวจสอบภาระหนี้สินที่มีอยู่ ว่ามีหนี้อะไรบ้าง เพื่อนำมาวางแผนเคลียร์หนี้ โดยต้องเคลียร์หนี้ที่จ่ายดอกเบี้ยสูงก่อน

รวมถึงประมาณการรายได้กับค่าใช้จ่ายที่จะเกิดขึ้นในแต่ละเดือนว่ามีรายรับจากอะไร (เช่น ค่าเช่า, ดอกเบี้ย, เงินปันผล เป็นต้น) และมีค่าใช้จ่ายเท่าไร หากค่าใช้จ่ายมากกว่ารายรับ ต้องพิจารณาว่าตัดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นไหนออกได้บ้าง หรือต้องหารายได้เสริม จากความถนัดของตัวเอง หรือต้อง Upskill / Reskill เพิ่ม โดยลดรายจ่าย-เพิ่มรายได้แบบนี้วนไป จนกว่าจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายได้ทั้งหมด

กรณีที่ 1  คนที่ถูกให้ออกจากงาน ที่อายุต่ำกว่า 55 ปี ต้องทำดังนี้

o   ตรวจสอบประกันสุขภาพว่ามีเพียงพอ

o   ตรวจสอบสิทธิประกันสังคมที่พึงได้

o   ควรคงเงิน PVD และ RMF ไว้ก่อน!!

o   พิจารณาว่าจะหางานใหม่หรือพอแค่นี้

กรณีที่ 2 คนที่ถูกให้ออกจากงาน อายุ 55 ปีขึ้นไป

o   การจัดสรรเงินเกษียณ และเงินชดเชยที่ได้ จะบริหารเงินก้อนนี้ยังไง?

o   สิทธิรักษาพยาบาล มีอะไรติดตัวบ้าง

o   ตรวจสอบสิทธิที่พึงได้จากภาครัฐ เช่น เงินบำนาญจากประกันสังคม, เบี้ยเงินชรา เป็นต้น

o   เปรียบเทียบ สิทธิบัตรทอง หรือ ประกันสังคม แบบไหนดีและเหมาะสมกับตัวเองกว่ากัน

o   พิจารณาว่า Early Retire หรือทำงานต่อ ถ้าจะทำงานต่อต้อง Reskill ด้านไหนเพิ่มบ้าง

สำหรับค่าจ้างเฉลี่ยในภาพรวมของแรงงานทุกสถานภาพในไตรมาสที่ 2 ของปี 2568 ก็ปรับตัวลง มาอยู่ที่ 15,977 บาท/คน/เดือน ลดลงมา 1.9% เทียบกับช่วงเดียวกันปีก่อน สะท้อนว่า กลุ่มแรงงานอาชีพอิสระมีรายได้ลดลง

ขณะที่ชั่วโมงการทำงานเฉลี่ยในภาพรวมลดลง 0.4% หรืออยู่ที่ 42.7 ชั่วโมง/สัปดาห์ ส่วนผู้ทำงานล่วงเวลา (Over Time: OT) ที่มีชั่วโมงการทำงานมากกว่า 50 ชั่วโมง/สัปดาห์ขึ้นไป มีจำนวน 6.3 ล้านคน ลดลง 8.0% จากช่วงเดียวกันของปีก่อน

ภาพดังกล่าวเกิดขึ้นในสถานการณ์ที่เศรษฐกิจชะลอตัว และอีกประเด็นที่ต้องจับตามองก็คือ การปรับรูปแบบการจ้างงานของสถานประกอบการจากสภาวะเศรษฐกิจที่มีความไม่แน่นอน จากเดิม ‘จ้างงานแบบเต็มเวลา’ (Permanent Full-time) มาเป็น ‘จ้างงานแบบไม่เต็มเวลา’ และ ‘พนักงานชั่วคราว’ มากขึ้น โดยเฉพาะองค์กรขนาดใหญ่

โดยในปี 2565 พนักงานชั่วคราวมีสัดส่วนอยู่ที่ 6% เพิ่มเป็น 42% ในปี 2567 ขณะที่พนักงานสัญญาจ้างจากปี 2565 อยู่ที่ 4% เพิ่มเป็น 28% ในปี 2567 และมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในอนาคตจากความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจ    ซึ่งแน่นอนว่า จะไปกระทบความมั่นคงและรายได้ของแรงงานไทย

สำหรับ Monday Blues เป็นอาการที่เกิดจากความเครียดหรือความกดดันในที่ทำงาน และการหยุดพักช่วงวันเสาร์ – อาทิตย์ และต้องกลับไปทำงานในวันจันทร์ ก็ทำให้ต้องเผชิญกับความกดดันเหล่านั้นอีกครั้ง ทำหลายคนเกิดอาการเครียดจนนอนไม่หลับ

อาการดังกล่าว ชี้ชัดจากผลวิจัยของ SleepFoundation.org ที่พบว่า 30.9% ของวัยทำงานชาวสหรัฐฯ เมื่อเทียบกับวันอื่น ๆ แล้ว คืนวันอาทิตย์เป็นคืนที่หลับยากที่สุดในรอบสัปดาห์ โดยสาเหตุหลัก 57.2% มาจากกังวลเพราะ ‘พรุ่งนี้วันจันทร์’ รองลงมา 43.8% กังวลเรื่องงาน และ 41.3% กังวลเรื่องครอบครัว

ความรู้สึกเกลียดวันจันทร์ Forbes รายงานว่า อาจจะเกิดมาจากการมีความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างเรากับผู้ร่วมงาน เจ้านาย ลูกน้อง และลูกค้า เจ้านาย จนเราไม่อยากไปทำงาน ซึ่งภาวะเหล่านี้ ส่งผลให้ร่างกายหลั่งฮอร์โมนความเครียดออกมาเยอะ ทำให้เกิดความรู้สึกหดหู่ หงุดหงิด ฉุนเฉียว นอนไม่หลับในวันอาทิตย์ บางคนจะรู้สึกปวดท้อง มวนท้อง

หากปล่อยไว้นานอาจนำไปสู่ผลข้างเคียงร้ายแรงทางจิตใจ อย่างภาวะซึมเศร้าได้ และเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยของร่างกาย โดยเฉพาะ ‘โรคหัวใจ’ โดย British Heart Foundation (BHF) รายงานว่า วันจันทร์จะเป็นวันที่มีผู้ป่วยเข้ามารับรักษาในโรงพยาบาลด้วยอาการหัวใจวายสูงกว่าวันอื่นในสัปดาห์

แล้วเราจะรับมือกับอาการ Monday Blues ได้อย่างไร?

1. วางแผน To-do-list สิ่งที่ต้องทำไว้ล่วงหน้าเมื่อถึงวันสุดท้ายของการทำงาน หรือก่อนเริ่มต้นสัปดาห์ เพื่อช่วยลดความกังวลหรือเครียดว่า จะทำงานไม่เป็นไปตามเป้าหมาย

2. ควรหยุดพักเต็มที่ในวันหยุด เพื่อให้ร่างกายและจิตใจได้พักผ่อนหลังจากลุยงานหนักมาทั้งสัปดาห์

3. พักผ่อนให้เพียงพอ โดยคืนวันอาทิตย์ควรนอนเร็วกว่าปกติ เพื่อให้ตื่นมาตอนเช้าแล้วจะได้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและสดชื่น พร้อมรับมือกับเช้าวันจันทร์ที่เป็นวันเริ่มต้นของการทำงาน

4. เพิ่มมุมมองบวกต่อการเริ่มต้นงานในวันจันทร์ เพื่อให้เรามีแรงจูงใจในการทำงานมากกว่าเดิม และพยายามโฟกัสอยู่กับปัจจุบัน อย่ากังวลกับอดีตหรืออนาคตที่ยังมาไม่ถึง

5. ไม่ควรรับประทานอาหารมือค่ำในวันอาทิตย์อิ่มมากเกินไปหรือดื่มคาเฟอีน หรือเครื่องดื่มมึนเมา เพราะจะทำให้เรานอนหลับไม่สนิท

6. หาวิธีผ่อนคลายระหว่างวัน อย่านั่งทำงานเคร่งเครียดตลอดเวลา งเช่น หาของเล่นหรือต้นไม้เล็ก ๆ มาประดับบนโต๊ะทำงาน ลุกเดินยืดเส้นยืดสาย ฯลฯ

หากลองทำตามวิธีข้างต้นแล้ว อาการเกลียดวันจันทร์ยังไม่ดีขึ้น หรือเป็นหนักมาก ๆ เช่น ตื่นเช้ามาแล้วรู้สึกใจสั่น หายใจไม่สะดวก ฯลฯ ควรไปปรึกษากับนักบำบัด เพื่อหาทางช่วยแก้ไม่ให้กลายเป็นปัญหาที่รุนแรงเกินไป

ที่มา

.

https://www.forbes.com/sites/jacquelynsmith/2013/02/25/11-ways-to-beat-the-monday-blues/?sh=725b68ae23f5

https://www.businessinsider.com/monday-is-the-weeks-top-moan-day-2011-9

One-Third of Us Lose Sleep to the ‘Sunday Scaries.’ Here’s How To Get It Back

ดังนั้น หากสามารถจัดตารางเวลาทำงานให้สอดคล้องกับจังหวะธรรมชาติของร่างกายได้ ไม่เพียงจะเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพเท่านั้น ยังช่วยเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพในการทำงานให้ดีขึ้นได้ด้วย

เช้า: ‘ช่วงเวลาแห่งพลัง’ เวลาดีสุดสำหรับทำงานที่ยากหรือต้องใช้ความตั้งใจสูง

สมองของคนเราจะเฉียบแหลมที่สุดในตอนเช้า โดยเฉพาะช่วงไม่กี่ชั่วโมงแรกหลังจากตื่นนอน ซึ่งถือเป็น ‘ช่วงเวลาแห่งพลัง’ เหมาะสำหรับงานที่ต้องใช้สมาธิสูง การคิดเชิงกลยุทธ์ และความตั้งใจสูง เช่น การวางแผน การเขียน การตัดสินใจ และการเรียนรู้  

ช่วงเวลาเช้า ควรใช้ไปกับการทำงานเพื่อบรรลุเป้าหมายสำคัญที่สุด และเหมาะมากกับงานที่ต้องใช้วินัยในการลงมือสูง ไม่ใช่ใช้ไปกับงานรูทีนอย่างการส่งอีเมล

ช่วงบ่าย: ‘โหมดการบำรุงรักษาของร่างกาย’ เหมาะกับการทำงานรูทีน

หลังอาหารกลางวันอาจจะสังเกตเห็นว่า ระดับพลังงานและความเฉียบแหลมทางปัญญาลดลง ถือว่าเป็นช่วงเวลาของ ‘โหมดการบำรุงรักษาของร่างกาย’ จึงเหมาะอย่างยิ่งสำหรับการจัดการงานประจำหรืองานธุรการที่ใช้พลังของสมองไม่มากนัก เช่น การตอบอีเมล การจัดเตรียมการประชุม หรือการอัปเดตเอกสาร

ช่วงบ่ายแก่ๆ : เวลาแห่งการสร้างสรรค์สิ่งใหม่

เมื่อวันเวลาผ่านไป สมองจะเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อย ร่างกายก็จะเริ่มผ่อนคลาย ซึ่งจะกระตุ้นให้เกิดการระดมความคิด และสร้างสรรค์เรื่องราวต่าง ๆ  ดังนั้น ควรใช้เวลาช่วงบ่ายแก่ๆ ไปกับการสร้างไอเดียใหม่ๆ ทำงานสร้างสรรค์  หรือหาทางออกของปัญหาที่อาจเจอในตอนเช้า

ตอนเย็น: ผ่อนคลายด้วยการอ่านหนังสือหรือไตร่ตรอง

หลังอาหารเย็น สมองจะเริ่มทำงานช้าลงอีกครั้ง พลังใจของคุณก็จะลดลงเช่นกัน นี่เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยมในการ ‘ซึมซับ’ เนื้อหาแทนที่จะ ‘สร้างขึ้นมา’ ลองอ่านหนังสือ ฟังพอดแคสต์ ไตร่ตรองเรื่องราวในแต่ละวัน หรือจดบันทึกความคิด

แล้วเวลาไหนเหมาะกับการประชุม ?

สำหรับเวลาที่ดีที่สุดในการกำหนดเวลาประชุมแบบตัวต่อตัว หรือ One-on-One คือ เวลา 09.30–11.00 น. เพราะเป็นช่วงที่ทุกคนยังมีพลังงานสูงและมีเวลาตั้งหลัก เนื่องจากการประชุมลักษณะดังกล่าวต้องใช้สมาธิ            มีประสิทธิภาพ และสร้างความสัมพันธ์ทางอารมณ์สูง  

ส่วนเวลาดีที่สุดของการประชุมทีม คือ 10.00–12.00 น. หรือช่วง 13.00–15.00 น. หากมีผู้เข้าร่วมจำนวนมาก จากการวิจัยของ YouCanBookMe แนะนำให้เลือก ‘วันอังคาร เวลาประมาณ 14.30 น.’ และจากข้อมูลของ Calendly ยังพบว่า ‘วันพุธ’ เป็นวันที่มีการประชุมในออฟฟิศเยอะที่สุด ส่วน ‘วันอังคาร’ เป็นวันที่มีการประชุมออนไลน์มากสุด

การจัดการเวลาไม่ได้เกี่ยวกับวินัยเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเรื่องของการกำหนดตารางเวลาให้สอดคล้องกับนาฬิกาชีวิต ซึ่งหากเข้าใจจังหวะการทำงานของร่างกายและค้นหาเวลาที่ดีที่สุดในการทำกิจกรรมแต่ละอย่าง จะช่วยลดความ เครียด หลีกเลี่ยงความเหนื่อยล้า และสามารถบรรลุผลสำเร็จได้มากขึ้น

ที่มา

https://www.forbes.com/sites/lucianapaulise/2025/05/24/what-is-the-best-time-to-work/

1.เมื่อต้องเจอเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดอารมณ์โกรธ อย่าตัดสินอะไรใน 3 วินาทีแรก และให้รอ 6 วินาที เพื่อให้ความมีเหตุผลเริ่มทำงาน

2.ลองให้คะแนนความโกรธดู เช่น คะแนน 1-3 โกรธไม่นานเดี๋ยวหาย,  คะแนน 4-6 โกรธแบบเบาๆ แต่ผ่านไปสักพักก็ยังไม่หาย, คะแนน 7-9 โกรธมากแบบเกือบสับแต่กลับมาได้ และคะแนน 10 โกรธแบบไม่มีอะไรมาลบล้างได้ ซึ่งการลองคะแนนความโกรธ ก็เพื่อให้โฟกัสกับการให้คะแนน และไม่ถูกความโกรธครอบงำจนเกินไป

3.เข้าใจความโกรธ ความจริงอารมณ์โกรธเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติ และไม่ใช่สิ่งไม่ดีหรือแสดงออกไม่ได้ เพียงแต่อย่าแสดงความโกรธไปแบบขาดสติจนกระทบเรื่องอื่น ๆ คุณควรแสดงความโกรธอย่างเหมาะสม โดยสื่อสารให้อีกฝ่ายเข้าใจความรู้สึกแบบไม่ใช้อารมณ์เกินไป

4.ลองฝึกจัดการความโกรธ การจัดการความโกรธเป็นการฝึกความแข็งแกร่งของจิตใจ แต่การรู้แต่เทคนิค ไม่ได้ฝึกทำในสถานการณ์จริงอาจไม่เกิดผล

5.จงยอมรับโลกไม่ได้หมุนรอบตัวเราและหยุดคาดหวังไปเอง โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัวคุณ เพราะเมื่ออะไรๆ ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง ก็อาจทำให้เราเกิดความโกรธได้มากกว่าปกติ ดังนั้น จงกลับมามีสติ และฝึกสังเกตตัวเองไม่ให้ตั้งคาดหวังจนเกินไป

6. ไม่ยัดเยียดความคิดเห็นส่วนตัวว่า ‘ต้องแบบนี้สิถึงจะถูก’ ‘แบบนี้ผิดนะ’ เพื่อไม่ให้หงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่จำเป็น และควรขีดเส้นตัวเองไว้ไม่ให้ไปยุ่งกับความคิดเห็นของคนอื่น จนเป็นการบังคับฝืนใจอีกฝ่ายมากไป

7.พาตัวเองออกมาสงบจิตสงบใจจากตรงนั้น เมื่อโกรธจนควันออกหู แนะนำให้ขอ ‘เวลานอก’ ออกมาจากสถานการณ์ตรงนั้น เพื่อให้ตัวเองได้รีเซ็ตอารมณ์ให้เข้าที่เข้าทางก่อน แล้วค่อยกลับมาคุยด้วยเหตุผลอีกครั้ง

8.ค่อยๆ หายใจเข้าลึก ๆ โดยหายใจเข้า 4 วินาที หายใจออก 8 วินาที ทำซ้ำไป 2-3 ครั้ง เพื่อค่อยๆ ตั้งสติตัวเองลงมา ไม่ให้โกรธจนน็อตหลุด 

9.ลองถอนหายใจ เมื่อเราสั่งสมความเหนื่อยล้าและความกังวลต่างๆ จนร่างกายเริ่มออกอาการ เช่น หงุดหงิดง่าย หายใจถี่ กล้ามเนื้อหดเกร็ง ฯลฯ แนะนำให้ถอนหายใจ เพราะจะช่วยให้ร่างกายผ่อนคลาย ลดการเกร็ง และส่งเสริมระบบประสาทอัตโนมัติ หากกลัวจะไม่เหมาะสมก็ลองหลบไปถอนหายใจในที่ ๆ คนอื่นไม่เห็น เช่น ห้องน้ำดู

10.โฟกัสสิ่งที่มีอยู่ในมือ หากเกิดอารมณ์โกรธลองมาโฟกัสกับสิ่งของตรงหน้า เช่น สิ่งที่อยู่ในมือ สิ่งที่อยู่บนโต๊ะทำงาน หรืออะไรสักอย่าง เพื่อเบนความสนใจหรือเปลี่ยนโฟกัส และเลิกคิดฟุ้งซ่านวนเวียนกับความโกรธที่เกิดขึ้น

การชนะอาการหัวร้อนได้ ไม่ใช่แค่เป็นการชนะสถานการณ์ เพื่อให้เราไม่เสียเวลาและหงุดหงิดไปโดยเปล่าประโยชน์ แต่เป็นการชนะตัวเอง ซึ่งเป็น ‘อาวุธลับ’ ที่จะทำให้เราโดดเด่นและเหนือกว่าในทุกสถานการณ์ รวมถึงได้จดจ่ออยู่กับสิ่งสำคัญมากกว่าเสียเวลาไปกับเรื่องบางเรื่องที่ไม่สำคัญ

.

ที่มา : หนังสือ 100 นิสัยไม่เป็นคนหัวร้อน เขียน โทดะ คุมิ

คำถามคือ แล้วคนทำงานอย่างเรา ๆ ควรมีเงินสำรองฉุกเฉินเท่าไร เพื่อรับมือกับความไม่แน่นอนหรือเหตุการณ์ไม่คาดฝันต่าง ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น

เงินสำรองคืออะไร

เงินสำรองฉุกเฉิน คือ เงินที่สะสมไว้เพื่อใช้ในเหตุการณ์ฉุกเฉินหรือสถานการณ์ที่ไม่ได้คาดการณ์มาก่อน ซึ่งเงินส่วนนี้ต้องมี ‘สภาพคล่องสูง-เบิกถอนได้ง่าย-เอามาใช้ได้อย่างรวดเร็ว’ ได้แก่ บัญชีเงินฝากออมทรัพย์ บัญชีเงินฝากออมทรัพย์อิเล็กทรอนิกส์ หรือกองทุนรวมตลาดเงิน ฯลฯ

อย่างไรก็ตามเงินสำรองฉุกเฉินไม่จำเป็นต้องเป็น ‘เงิน’ เท่านั้น อาจเป็นทรัพย์สินในการลงทุนระดับความเสี่ยงต่ำๆ ประเภทกองทุนตราสารหนี้ เช่น พันธบัตรรัฐบาล และหุ้นกู้เอกชน ฯลฯ

ส่วนความสำคัญของเงินสำรองฉุกเฉินนั้น ถือเป็นหนึ่งในกองเงินที่สำคัญและมีประโยชน์มากสำหรับตัวเราเองและครอบครัว เนื่องจากจะช่วยให้คลี่คลายปัญหาความเดือดร้อนเรื่องเงินในสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่างไร้กังวล

นอกจากนี้แล้วยังช่วยควบคุมการใช้จ่ายไม่จำเป็นได้และวางแผนทางการเงินได้ดีขึ้น เช่น เมื่อต้องหักเงินบางส่วนไปสะสมเป็นเงินสำรองฉุกเฉิน จะทำให้เราคิดและไตร่ตรองในการใช้เงินที่เหลืออยู่มากยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันเมื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินไม่คาดฝัน ก็มีเงินใช้โดยไม่ต้องไปหยิบยืมคนอื่นหรือก่อหนี้เพิ่มเติมนั่นเอง

แล้วเงินสำรองฉุกเฉินต้องมีเท่าไรถึงจะพอ?

ทางกสิกรไทยแนะนำว่า นอกจากอาชีพแล้ว จำเป็นต้องนำค่าใช้จ่ายรายเดือนตามไลฟ์สไตล์ของแต่ละบุคคลมาคิดประกอบด้วย  

กลุ่มอาชีพข้าราชการ และรัฐวิสาหกิจ : เป็นกลุ่มที่มีความมั่นคงในหน้าที่การงานและมีโอกาสตกงานต่ำ ทำให้ในการสะสมเงินสำรองสำหรับคนกลุ่มนี้เงินเพียงพอต่อค่าใช้จ่ายรายเดือนเผื่อในอนาคตสัก 2-4 เดือน ก็เพียงพอแล้ว

ตัวอย่างเช่น ได้เงินเดือน 40,000 บาท มีค่าใช้จ่ายต่อเดือนรวม 20,000 บาท การเก็บเงินสำรองฉุกเฉินควรมี 40,000-80,000 บาท

กลุ่มอาชีพพนักงานเอกชน : กลุ่มที่มีเงินเดือนที่ค่อนข้างสูง มีความมั่นคง แต่เพื่อป้องกันการตกงานในอนาคต หรือต้องเผชิญหน้ากับภาวะเศรษฐกิจชะลอตัว จนอาจทำให้เกิดภาวะความไม่มั่นคงในหน้าที่การงาน จำเป็นต้องสะสมเงินสำรองฉุกเฉิน 3-6 เดือนเป็นอย่างน้อย

ตัวอย่างเช่น หากมีรายได้ต่อเดือน 60,000 บาท แต่สัดส่วนค่าใช้จ่ายรายเดือนอยู่ที่ 30,000 บาท ต้องมีการเก็บเงินสำรองฉุกเฉินอยู่ที่ 90,000-180,000 บาท

กลุ่มอาชีพอิสระ หรือ ฟรีแลนช์ : เป็นกลุ่มคนที่มีอัตราความเสี่ยงสูงที่สุด เนื่องจากมีความไม่มั่นคงในอาชีพการงานมากกว่าสองกลุ่มแรก และมีความไม่แน่นอนในรายได้ หากต้องการสะสมเงินสำรองฉุกเฉินจำเป็นจะต้องวางแผนสำรองเงินอย่างน้อย 6-12 เดือน เพื่อป้องกันการหางานยาก และสถานการณ์ที่ยากเกินจะคาดเดาในอนาคต

ตัวอย่างเช่น กรณีมีรายได้ต่อเดือน 30,000 บาท และมีค่าใช้จ่ายต่อเดือนราว 15,000 บาท การเก็บเงินสำรองต้องอยู่ที่ 90,000-180,000 บาท เพื่อให้สามารถรองรับกับสถานการณ์ฉุกเฉิน และภาวะเศรษฐกิจที่ไม่แน่นอน

อย่างไรก็ตาม จำนวนเดือนของการวางแผนสำรองเงินดังกล่าวอาจจะเพียงพอสำหรับการใช้จ่ายแค่ตัวเราเองเท่านั้น ยังไม่รวมถึงคนในครอบครัวของเรา ดังนั้น เพื่อความปลอดภัยไม่ว่าจะอาชีพไหน ควรต้องมีเงินสำรองฉุกเฉินอย่างน้อย 6-12 เดือน

นอกจากการเก็บเงินสำรองไว้ใช้จ่ายยามฉุกเฉินหรือเกิดเหตุไม่คาดฝันแล้ว บรรดาคนทำงาน ควรต้องกระชับพื้นที่การใช้จ่าย ลดการใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นลง และพยายามอย่าก่อหนี้เพิ่มเติม รวมถึงควรเพิ่มทักษะต่าง ๆ เพื่อหารายได้เพิ่มเติม และกระจายความเสี่ยงในหลายสินทรัพย์ด้วย

The Harris Poll ได้ทำการสำรวจซีอีโอกว่า 500 คนในยุโรป โดย 1 ใน 4 เป็นบริษัทด้านเทคโนโลยี พบว่า ซีอีโอถึง 74% ยอมรับว่า ตนเองอาจจะต้องออกจากงานภายใน 2 ปี หากยังไม่สามารถใช้ AI มาเป็นตัวขับเคลื่อนหลักเพื่อสร้างผลกำไร

เมื่อเทียบกับคู่แข่ง ซีอีโอ 70% คาดการณ์ว่า ภายในสิ้นปีนี้จะมีซีอีโอคนอื่น ๆ อย่างน้อยหนึ่งคนจะถูกปลดออกจากตำแหน่ง เนื่องจากกลยุทธ์ AI ที่ล้มเหลว ขณะเดียวกันซีอีโอราว 54%  ยอมรับคู่แข่งมีการนำกลยุทธ์ AI ที่เหนือกว่ามาใช้แล้ว ซึ่งย้ำให้องค์กรต่าง ๆ เห็นถึงความเร่งด่วนในการนำ AI มาใช้อย่างเป็นรูปธรรม 

ผลการวิจัยชิ้นนี้ ยังชี้ให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในการรับผิดชอบของผู้บริหาร โดยซีอีโอถึง 94% ยอมรับว่า AI สามารถให้คำแนะนำในการตัดสินใจทางธุรกิจได้เท่าเทียมหรือดีกว่าบอร์ดบริหารที่เป็นมนุษย์

และซีอีโอ 89% เชื่อว่า AI สามารถพัฒนาแผนยุทธศาสตร์ได้เท่าเทียมหรือดีกว่าผู้นำฝ่ายบริหารในระดับ รองประธาน ไปจนถึง C-Level เสียอีก 

ที่มา

.

https://www.businessinsider.com/ceos-insecure-about-ai-strategy-2025-3

ตำแหน่งงานที่มีการประกาศรับสมัครงานออนไลน์ส่วนใหญ่ เป็น ‘ระดับ junior’ (กลุ่มที่ต้องการประสบการณ์ขั้นต่ำ 1-2 ปี) มีจำนวนมากถึง 84,669 ตำแหน่ง หรือคิดเป็น 38.3% รองลงมา คือ ตำแหน่งงานที่ต้องการ ‘ประสบการณ์ 3 ปีขึ้นไป’ จำนวน 54,877 ตำแหน่ง คิดเป็น 24.8%

ส่วนตำแหน่งงานระดับ entry-level ที่ไม่ต้องการประสบการณ์ 49,366 ตำแหน่ง คิดเป็น 22.3% รวมถึงยังมีตำแหน่งงานประกาศที่ไม่ระบุความต้องการประสบการณ์อีกจำนวน 32,427 ตำแหน่ง คิดเป็น 14.7%

จากรายงานดังกล่าวยังระบุ ตำแหน่งงานส่วนใหญ่ต้องการผู้สมัครที่มีประสบการณ์ทำงาน โดยมีตำแหน่งงานที่ต้องการประสบการณ์ทำงานถึง 139,546 ตำแหน่ง คิดเป็น 63.1% นอกจากนี้ ประสบการณ์ที่นายจ้างมีแบบแผนในการต้องการประสบการณ์ของผู้สมัครงาน ได้แก่

1.ด้านระดับการศึกษา พบว่า ตำแหน่งงานที่ต้องการ ‘ผู้มีระดับการศึกษาสูง’ มีแนวโน้มต้องการ ‘ประสบการณ์ทำงานสูง’ ขึ้นด้วย อย่าง ‘ระดับปริญญาตรี’ ตำแหน่งงานส่วนใหญ่กว่า 78.6% ต้องการคนมีประสบการณ์ขั้นต่ำ 1-2 ปี รองลงมา 38.6% ต้องการประสบการณ์ขั้นต่ำ 3 ปีขึ้นไป และมีเพียง 16% บอกไม่ต้องการประสบการณ์

2.ตำแหน่งงานวิชาชีพและมีเส้นทางอาชีพ (career path) ที่ดี เช่น งานด้านการเงิน คอมพิวเตอร์ วิศวกรรม และอาจจะรวมถึงงานด้านกฎหมาย มักต้องการผู้สมัครที่มีประสบการณ์ทำงานมาบ้าง และมีตำแหน่งงานสำหรับผู้เริ่มอาชีพไม่มากนัก ซึ่งอาจจะทำให้เกิดปัญหาไม่สามารถป้อนคนเข้าสู่ตลาดแรงงาน เนื่องจากมีความต้องการรับผู้สมัครงานที่สำเร็จการศึกษาใหม่ไม่มาก และเมื่อผู้สมัครงานไม่มีโอกาสในการทำงาน ก็จะไม่มีประสบการณ์ไปสมัครงาน

ส่วนงานที่มีสัดส่วนการรับผู้ไม่มีประสบการณ์นั้นมักเป็นงานพื้นฐาน หรือเป็นงานที่ไม่ได้ใช้ทักษะความรู้สูงมากนัก เช่น งานด้านการขาย งานการผลิต และงานบริการต่างๆ

นอกจากจะเผยถึงตลาดแรงงานและโอกาสของเด็กจบใหม่แล้ว รายงานดังกล่าวยังมีข้อเสนอแนะ เพื่อลดปัญหาช่องว่างระหว่างผู้ที่สำเร็จการศึกษาแต่ยังขาดประสบการณ์การทำงาน กับความต้องการของนายจ้าง โดยรัฐบาลควรพิจารณาส่งเสริมการฝึกงานสำหรับผู้ที่เพิ่งสำเร็จการศึกษาที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานมาก่อน (internship หรือ traineeship) ที่อาจศึกษาแนวทางในต่างประเทศ และร่วมหารือกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกฝ่าย เพื่อให้สามารถออกแบบมาตรการที่สามารถใช้แก้ไขปัญหาได้อย่างเหมาะสม

นอกจากนี้ รัฐบาลควรส่งเสริมให้สถานศึกษาจัดการเรียนการสอนในรูปแบบทวิภาคีหรือสหกิจศึกษามากขึ้น เพื่อเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้มีประสบการณ์ทำงานอย่างเข้มข้นในสาขาอาชีพที่เรียนมา ซึ่งจะช่วยเพิ่มโอกาสในการหางาน และช่วยให้ผู้สำเร็จการศึกษาสามารถปรับตัวเข้าสู่โลกของการทำงานได้ราบรื่นมากขึ้นนั่นเอง

อ่านรายงานฉบับเต็มได้ที่ : https://tdri.or.th/2025/02/online-job-post-bigdata-q4-2024/

‘ฟรานเชสโก ซิริลโล’ (Francesco Cirillo) เป็นผู้คิดค้นเทคนิคบริหารเวลานี้ ส่วนที่มาของชื่อ เทคนิคมะเขือเทศ เพราะ Pomodoro มาจากภาษาอิตาลีที่หมายถึง ‘มะเขือเทศ’ เนื่องจากเขาได้แรงบันดาลใจมาจากตัวจับเวลาสำหรับทำอาหารในห้องครัวที่มีรูปทรงมะเขือเทศ (Tomato kitchen timer) นั่นเอง

หัวใจของ Pomodoro Technique คืออะไร?

Pomodoro Technique จะเน้นถึงพลังของ ‘การโฟกัส’ ด้วยวิธีการง่าย ๆ โดยมีขั้นตอนหลักอยู่ 5 ขั้นตอน ได้แก่

1. เลือกโฟกัสชิ้นงานสำคัญมา 1 งาน เขียนรายละเอียดงานที่ต้องทำออกมาเป็นข้อ ๆ
2. กำหนดกรอบเวลาทำงานไว้ที่ 25 นาทีต่อ 1 งานนี้
3. เริ่มต้นทำงานพร้อมกับจับเวลาไม่ให้เกิน 25 นาที
4. เมื่อถึง 25 นาทีครบกำหนดให้ขีดกำกับงานที่ทำเสร็จไปแล้ว ก่อนจะไปพักเบรคเพื่อผ่อนคลายเป็นเวลา 5 นาทีเต็ม เช่น ลุกเดินออกจากโต๊ะทำงานและห้ามคิดหมกมุ่นกับงานในหัว เป็นต้น
5. เมื่อหมดเวลาพัก 5 นาที ให้กลับมาทำงานชิ้นต่อไป โดยกำหนดไว้ที่ 25 นาทีเหมือนเดิม วนลูปแบบนี้ต่อไป โดยงานชิ้นหลัง ๆ ให้เพิ่มเวลาพักเบรกเป็น 15-30 นาที

ทั้งนี้ ฟรานเชสโกผู้คิดค้น Pomodoro Technique แนะนำให้ใส่ความ ‘ยืดหยุ่น’ ลงไปได้ ไม่ว่าจะเป็นการปรับแต่งเทคนิคให้เหมาะสมกับงานและจริตของตัวเราเอง รวมถึงอย่ายึดติดกับตัวเลขมากจนเกินไป

ยกตัวอย่างเช่น ถ้างานเสร็จก่อน 25 นาทีที่กำหนด อาจใช้เวลานั่งทบทวนความถูกต้องอีกครั้ง เพื่อความรอบคอบ หรือ ถ้างานยังไม่เสร็จแม้จะครบ 25 นาทีแล้ว ก็ยังบังคับควบคุมจิตใจตัวเองให้หยุดเลิกทำแล้วไปพัก 5 นาทีก่อน

Pomodoro Technique เป็นเทคนิคบริหารเวลาที่ได้รับการยอมรับและมีความนิยมในวงกว้าง เนื่องจากทำได้ง่ายและสอดคล้องกับกระบวนการทำงานของสมองมนุษย์เราที่เรียกว่า Parkinson’s Law คือ คนเรามักมีแนวโน้มทำงานไปเรื่อย ๆ ตราบเท่าที่มีเวลา ถ้ามีเวลามาก ก็จะทำงานเอื่อยเฉื่อยไปเรื่อย ๆ แต่ถ้ามีเวลาน้อย ก็จะรีบทำงานให้เสร็จ

เมื่อเทคนิคดังกล่าวบังคับจำกัดเวลาลงเหลือแค่ 25 นาที เราจึงมีแนวโน้มพยายามทำให้เสร็จอย่างดีเยี่ยมภายใน 25 นาทีเท่าที่มี

นอกจากนี้ Pomodoro Technique ยังให้พลังกับการ ‘โฟกัส’ ที่งานเพียงชิ้นเดียว ซึ่งผลวิจัยชี้ว่า สมองคนเรามีสมาธิในการทำงานได้ดีกว่าเมื่อเพ่งสมาธิไปกับการทำงานเพียงอย่างเดียว (Single tasking) ขณะที่การกำหนดเวลา 25 นาที เป็นระยะเวลาที่ ‘ไม่มากไป’ และ ‘ไม่น้อยไป’ สำหรับการที่สมองจะโฟกัสตั้งใจทำอะไรได้อย่างมีสมาธิ

สิ่งที่หลายคนชื่นชอบเทคนิคนี้ ก็คือ ‘เวลาเบรกพัก 5 นาที’ เสมือนการทำงานของสมองคนเราที่จะโฟกัสเพ่งสมาธิ สลับกับการหยุดพักเบรก

ขณะเดียวกัน ก็ช่วยลดโอกาสเกิดภาวะออฟฟิศซินโดรม เพราะการได้ลุกออกเดินขณะพักเบรค 5 นาที จะทำให้เราไม่เครียดจัดจนเกินไป ซึ่งจะส่งผลเสียต่อทั้งร่างกายและจิตใจของเราได้

อ้างอิง

• https://www.pomodorotechnique.com
• https://www.jobillico.com/blog/en/the-pomodoro-technique
• https://medium.com/@theintrovertalert/the-man-behind-the-pomodoro-technique-a-look-into-the-life-of-francesco-cirillo-80ca95ed0535