ผลวิจัยขององค์กร Waste Electrical and Electronic Equipment (WEEE) หรือ องค์กรว่าด้วยการกำจัดอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ พบว่า มีมือถือมากกว่า 5.3 พันล้านเครื่อง ที่เลิกใช้แล้ว จากที่มีการครอบครองทั้งหมด 1.6 หมื่นล้านเครื่องทั่วโลก โดยมีแนวโน้มที่จะถูกทิ้งหรือเก็บเอาไว้เฉย ๆ โดยไม่นำมาทิ้งอย่างถูกวิธี และภายในปี 2030 เชื่อว่าจะมีขยะอิเล็กทรอนิกส์จากมือถือมีมากถึง 74 ล้านตัน

จากผลการวิจัยพบว่า 46% ของ 8,775 ครัวเรือนในยุโรปที่ตอบแบบสอบถามระบุว่า ที่เก็บอุปกรณ์ไฟฟ้าหรือสมาร์ทโฟนไว้โดยไม่กำจัดอย่างถูกวิธีเป็นเพราะ อาจนำไปใช้ในอนาคต อีก 15% ระบุว่าที่เก็บไว้เพราะ ตั้งใจที่จะขายหรือมอบให้แก่ผู้อื่น ขณะที่ 13% เก็บไว้เนื่องจากเป็น คุณค่าทางจิตใจ

อย่างไรก็ตาม ภายในมือถือนั้นมีวัตถุดิบมากมายที่สามารถนำไปรีไซเคิลได้ ไม่ว่าจะเป็น ทองคำ ทองแดง เงิน แพลเลเดียม ฯลฯ แต่ถ้านำไปกำจัดอย่างไม่ถูกวิธี อย่างเช่น เผาทำลายก็จะก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ ขณะที่ผู้บริโภคมักไม่ทราบว่าสิ่งของที่ดูเหมือนไม่มีความสำคัญเหล่านี้มีมูลค่ามหาศาล

“สมาร์ทโฟนเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เราให้ความสำคัญสูงสุด ถ้าเราไม่รีไซเคิลวัสดุหายากที่เรามีอยู่ เราจะต้องขุดพวกมันในประเทศอย่างจีนหรือคองโก” Pascal Leroy ผู้อำนวยการทั่วไปของ WEEE Forum กล่าว

แม้ว่ามือถือที่ไม่ได้ใช้แล้วจะมีมากกว่า 5 พันล้านเครื่อง แต่ก็ถือว่าเป็นแค่ส่วนน้อย เพราะตามรายงานการตรวจสอบขยะอิเล็กทรอนิกส์ทั่วโลกปี 2020 พบว่าขยะอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดมีปริมาณกว่า 44.48 ล้านตัน ที่เกิดขึ้นทุกปีและไม่สามารถรีไซเคิลได้

ทางฝั่งของสหภาพยุโรปได้พยายามลดปัญหาขยะอิเล็กทรอนิกส์ โดยพึ่งผ่านในกฎหมายใหม่ในเดือนตุลาคมนี้ ที่กำหนดให้ USB-C เป็นมาตรฐานเครื่องชาร์จเดี่ยวสำหรับสมาร์ทโฟน แท็บเล็ต และกล้องใหม่ทั้งหมดเริ่มปลายปี 2024 ซึ่งการออกกฎหมายนี้ คาดว่าจะช่วยประหยัดเงินได้อย่างน้อย 195 ล้านดอลลาร์ต่อปี และลดขยะอิเล็กทรอนิกส์ของสหภาพยุโรปกว่า พันตันทุกปี

ปัจจุบัน มีขยะอิเล็กทรอนิกส์ทั่วโลกที่ถูกรีไซเคิลอย่างเหมาะสมมีสัดส่วนเพียง 17% เท่านั้น แต่สหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศแห่งสหประชาชาติได้ตั้งเป้าหมายที่จะเพิ่มสัดส่วนเป็น 30% ภายในปีหน้า

Source

อินเดียเตรียมแบนการใช้พลาสติกแบบใช้ครั้งเดียวทิ้ง อาทิ ถุงหูหิ้ว, ถุงบรรจุภัณฑ์อาหาร ขวดและหลอดที่ใช้เพียงครั้งเดียวทิ้ง แต่นักวิเคราะห์มองว่า การบังคับใช้ จะเป็นกุญแจสำคัญ และมองว่าอินเดียยังต้องแก้ไข ปัญหาเชิงโครงสร้างที่สำคัญ เช่น นโยบายในการควบคุมการใช้พลาสติกทางเลือก, การปรับปรุงการรีไซเคิล และการจัดการการแยกขยะที่ดีขึ้น ไม่เช่นนั้นอาจจะได้ผลไม่ดีพอ

“พวกเขาต้องเสริมความแข็งแกร่งให้กับระบบในพื้นที่เพื่อให้แน่ใจว่ามีการปฏิบัติตาม ตรวจสอบให้แน่ใจว่ามีการบังคับใช้การแจ้งเตือนนี้ทั่วทั้งอุตสาหกรรม” Swati Singh Sambyal ผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการขยะอิสระในนิวเดลีกล่าวกับ CNBC  

Anoop Srivastava ผู้อำนวยการ Foundation for Campaign Against Plastic Pollution องค์กรไม่แสวงผลกำไรที่สนับสนุนการเปลี่ยนแปลงนโยบายเพื่อจัดการกับขยะพลาสติกในอินเดีย เปิดเผยว่า ขยะพลาสติกประมาณ 60% ในอินเดียถูกรวบรวมไปกำจัดหรือรีไซเคิล ส่วนอีก 40% หรือ 10,376 ตัน ยังคงไม่ถูกเก็บ

ประเทศต่าง ๆ รวมถึงอินเดียกำลังดำเนินการเพื่อลดการใช้พลาสติก โดยส่งเสริมการใช้วัสดุทางเลือกที่ย่อยสลายได้ทางธรรมชาติ อาทิ ผู้ขายอาหาร เครือร้านอาหาร และธุรกิจในท้องถิ่นบางแห่งเริ่มนำ ช้อนส้อมที่ย่อยสลายได้ทางธรรมชาติ มาใช้งาน หรือนำ ถุงผ้า มาใช้ แต่ในอินเดีย ยังไม่มีแนวทางสำหรับการใช้พลาสติกทดแทน และนั่นอาจเป็นปัญหาเมื่อการห้ามใช้พลาสติกมีผล

ดังนั้น อินเดียจำเป็นต้องมีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนเพื่อส่งเสริมทางเลือกอื่น นอกจากนี้ กฎระเบียบใหม่ยังขาดแนวทางในการรีไซเคิล แม้ว่าขยะพลาสติกในอินเดียประมาณ 60% จะถูกนำไปรีไซเคิล แต่ผู้เชี่ยวชาญกังวลว่าขยะพลาสติกที่มากเกินไปนั้นเกิดจากการ ‘ดาวน์ไซเคิล’ ซึ่งหมายถึง กระบวนการที่พลาสติกคุณภาพสูง ถูกรีไซเคิลเป็นพลาสติกใหม่ที่มีคุณภาพต่ำกว่าเดิม เช่น การเปลี่ยนขวดพลาสติกเป็นโพลีเอสเตอร์สำหรับเสื้อผ้า

“ตามปกติแล้ว พลาสติกสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ 7-8 ครั้งก่อนที่จะส่งไปยังโรงเผาขยะ แต่ถ้าคุณดาวน์ไซเคิล พลาสติกที่ได้จะใช้ได้ 1-2 ครั้งก็ต้องกำจัดทิ้ง นอกจากนี้ การแยกขยะก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน”

นักสิ่งแวดล้อมมักเห็นพ้องกันว่าการห้ามใช้พลาสติกแบบครั้งเดียวทิ้งนั้นไม่เพียงพอ และจำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากความคิดริเริ่มอื่น ๆ ขณะที่ข้อบังคับของรัฐบาลจำเป็นต้องส่งเสริมให้เกิดการรวบรวมและรีไซเคิลได้ง่ายขึ้น เช่น การควบคุมผู้ผลิตและขอให้พวกเขาทำเครื่องหมายประเภทของพลาสติกที่ใช้ในผลิตภัณฑ์ให้ชัดเจน เพื่อให้สามารถรีไซเคิลได้อย่างเหมาะสม นอกจากนี้ ควรลงทุนด้านการวิจัยและพัฒนาทางเลือกที่ใช้แทนพลาสติกด้วย

“อินเดียเป็นตลาดขนาดใหญ่ที่อ่อนไหวต่อราคา ซึ่งพลาสติกทางเลือกสามารถผลิตได้จำนวนมากและขายได้ในราคาที่เหมาะสม ในอดีตรัฐต่าง ๆ ของอินเดียได้ออกข้อจำกัดต่าง ๆ เกี่ยวกับถุงพลาสติกและช้อนส้อม แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้บังคับใช้อย่างเคร่งครัด”

อย่างไรก็ตาม การสั่งห้ามครั้งล่าสุดถือเป็นก้าวสำคัญสู่การต่อสู้ของอินเดียในการลดขยะทางทะเล และช่วยฟื้นฟูสภาพอากาศ และสอดคล้องกับวาระด้านสิ่งแวดล้อมในวงกว้าง โดยอินเดียกำลังอยู่ในเส้นทางที่จะบรรลุเป้าหมายการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศตามข้อตกลงของปารีส และเสริมว่ามีความมุ่งมั่นที่จะลดระดับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจาก 33% เป็น 35% ภายในปี 2030

Source

ชุบชีวิตเฟอร์นิเจอร์เก่า หาบ้านใหม่

IKEA Circular Shop เป็นบริการที่เปิดในประเทศสวีเดนประเทศแม่เป็นที่แรก จากนั้นได้ขยายไปยัง IKEA ประเทศอื่นๆ อย่างต่อเนื่อง ได้แก่ อังกฤษ แคนาดา ฮ่องกง ประเทศไทยถือว่าเป็น 1 ใน 5 ที่เริม่บริการนี้ ได้นำร่องที่ IKEA บางใหญ่เป็นแห่งแรก

บริการนี้ให้คำจำกัดความง่ายๆ ก็คือ ลูกค้าสามารถนำเฟอร์นิเจอร์เก่าของ IKEA มาขายต่อให้ IKEA จากนั้นทาง IKEA ก็จะนำเฟอร์นิเจอร์มาปัดฝุ่นใหม่ แล้วทำการหาเจ้าของบ้านใหม่เป็นเฟอร์นิเจอร์มือ 2 เพื่อลดการเป็นขยะ

เฟอร์นิเจอร์ที่จะนำมาขายต่อนั้น จะต้องเป็นเฟอร์นิเจอร์ของ IKEA เท่านั้น ยังไม่เปิดรับของแบรนด์อื่น และต้องเป็นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ ไม่รวมของตกแต่งบ้านจากมาร์เก็ตฮอลล์สินค้าที่ซื้อจากจากแผนกสินค้าตามสภาพ (As-Is เดิม) หรือ Circular Shop ในจำนวนไม่เกิน 10 ชิ้น ต่อคน/วัน

ทอม ซูเทอร์ ผู้จัดการสโตร์ อิเกีย บางใหญ่ เริ่มเล่าว่า

“IKEA Circular Shop เริ่มเห็นที่สวีเดนเป็นที่แรก เริ่มเปิดให้บริการเมื่อปีที่แล้ว เป็นการให้โอกาสเฟอร์หาบ้านใหม่ ลูกค้าเองก็ได้รับผลประโยชน์ เลยมาคิดว่าคนไทยมีพฤติกรรมชอบส่งต่อเฟอร์นิเจอร์กันอยู่แล้ว สิ่งที่ IKEA ทำขึ้นมาเพื่อเสริม สำหรับคนที่ไม่รู้ว่าจะไปส่งต่อที่ไหน ให้มีทางเลือกมากขึ้น”

อีกหนึ่งจุดประสงค์ของบริการนี้ก็คือ ต้องการสร้างชุมชนของคนรัก IKEA ในการแลกเปลี่ยนแรงบันดาลใจในการตกแต่งบ้าน ส่งต่อเฟอร์นิเจอร์ ในแต่ละปีจะมีเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้แล้วแต่ยังสภาพดีนับล้านชิ้นที่ต้องถูกทิ้งกลายเป็นขยะ จึงเป็นเหตุผลที่ปิดบริการรับซื้อเฟอร์นิเจอร์ที่ใช้แล้ว เพื่อชุบชีวิตใหม่ให้กับเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยลูกค้าจะได้รับบัตรของขวัญ IKEA ใช้ซื้อเฟอร์นิเจอร์ใหม่

ขั้นตอนการใช้บริการ

• นำเฟอร์นิเจอร์ที่ต้องการขายมาติดต่อที่แผนกบริการลูกค้า ชั้น 1 IKEA บางใหญ่ เพื่อประเมินสภาพของเฟอร์นิเจอร์ของลูกค้า และแจ้งราคารับซื้อ ซึ่งหากลูกค้าตกลง จะได้รับบัตรของขวัญอิเกีย มูลค่าตามที่แจ้ง (สามารถตรวจสอบเงื่อนไขการให้บริการและรายละเอียดต่างๆ ได้ที่เคาน์เตอร์บริการลูกค้า หรือ IKEA.co.th/buy-back-resell)
• รับบัตรของขวัญอิเกียตามจำนวนที่ได้ตกลงกันเพื่อนำไปซื้อสินค้าในสโตร์บัตรของขวัญมีอายุ 2 ปี
• สินค้ามือสองที่มีคุณภาพและราคาเอื้อมถึงได้ ผ่านการตรวจสอบคุณภาพแล้ว จะวางจำหน่ายที่ IKEA Circular Shop โดยจะมีสติกเกอร์ “สวัสดี ฉันกำลังหาบ้านใหม่” แปะไว้
• สำหรับเฟอร์นิเจอร์ที่ไม่ผ่านการตรวจสอบ และลูกค้าไม่ต้องการทิ้งเฟอร์นิเจอร์ให้กลายเป็นขยะสามารถติดต่อที่ศูนย์รีไซเคิล โดย IKEA จะนำเฟอร์นิเจอร์ไปบริจาคให้องค์กรการกุศลในท้องถิ่นต่อไป

สำหรับการประเมินราคาของเฟอร์นิเจอร์นั้น ยังไม่มีเกณฑ์ชี้วัดแน่นอน ทอมบอกว่ามันเป็นศิลปะ คำนวณเป็นตัวเลขเป๊ะๆ ไม่ได้ ทาง IKEA มีหลักการว่าไม่สร้างกำไร มองว่าถ้าขายสินค้าชิ้นนี้จะดูว่าลูกค้ายอมจ่ายในราคาเท่าไหร่ แต่ต้องมั่นใจในเรื่องคุณภาพ ทำความสะอาด ไม่มีตำหนิหนักๆ อยู่ในคุณภาพที่ดี อาจจะมีราคาเฉลี่ยอยู่ที่ 50% ของราคาเดิม

สร้างแรงจูงใจในการรีไซเคิลขยะ

อีกหนึ่งบริการที่เปิดที่ประเทศไทยเป็นแห่งแรกก็คือ Recycling Centre เป็นจุดรับขยะรีไซเคิลต่างๆ หลายคนอาจจะเคยเห็นจากที่ศูนย์การค้า หรือผู้เล่นค้าปลีกอื่นๆ ก็มีจุดรับทำนองนี้บ้างแล้ว โดย IKEA จะเปิดรับขยะรีไซเคิล และเปลี่ยนเป็นคะแนน IKEA Family เพื่อใช้ซื้อของในสโตร์ต่อไป

ทอมเสริมอีกว่า “บริการนี้เกิดที่ประเทศไทยเป็นที่แรก มองว่าการแยกขยะยังไม่เป็นที่แพร่หลายในประเทศไทย เลยคิดว่าทำอย่างไรให้ง่ายขึ้น เลยใช้แรงจูงใจในการสะสมแต้ม เปิดรับขยะ 6 ประเภทด้วยกัน ได้แก่ กระดาษ, ขวดพลาสติก, อะลูมิเนียม/โลหะ, ขวดแก้วใส, หลอดไฟ และแบตเตอรี่ โดย 4 ประเภทแรกจะได้คะแนนต่อการทิ้งจำนวน 1 กิโลกรัมขึ้นไป

ปัจจุบันขยะในสโตร์ของ IKEA มีการนำไปรีไซเคิลได้ราวๆ 78% หลังจากมีบริการนี้คาดว่าจะเพิ่มการรีไซเคิลเป็น 83% ได้ตอนนี้พบว่ามีลูกค้านำขยะมารีไซเคิลกว่า 200 กิโลกรัมแล้ว

ในอนาคต IKEA จะขยาย 2 บริการนี้ไปยังสาขาอื่นๆ รวมทั้งภูเก็ตด้วย และอาจจะเปิดพื้นที่ให้ลูกค้ามาเจอกัน ซื้อขายเฟอร์นิเจอร์กัน โดยใช้พื้นที่ลานจอดรถ เป็นคอมมูนิตี้ให้พบปะกัน