คณะกรรมาธิการสุขภาพแห่งจีนแถลงการณ์ระบาดเชื้อไวรัส COVID-19 ประจำวันที่ 19 มี.ค. นอกจากไม่มีผู้ติดเชื้อรายใหม่ในจีน ยังเป็นครั้งแรกที่ไม่พบผู้ติดเชื้อฯ ในมณฑลหูเป่ยซึ่งเป็นศูนย์กลางระบาดเชื้อโควิด

ทั่วประเทศจีนมีรายงานพบผู้ติดเชื้อรายใหม่ 34 ราย โดยทั้งหมดเป็นผู้ติดเชื้อที่เดินทางมาจากต่างประเทศ หรือกรณีติดเชื้อนำเข้า

ขณะเดียวกันจำนวนผู้เสียชีวิตจากไวรัสก็ได้ลดลงเรื่อยๆ มาที่ตัวเลขหลักเดียว โดยมีแค่ 8 รายเท่านั้น ดันยอดผู้เสียขีวิตสะสม เท่ากับ 3,245 ราย ส่วนกรณีผู้ต้องสงสัยติดเชื้อ มีเพียง 23 รายเท่านั้น

ยอดผู้ติดเชื้อสะสมในประเทศจีนเท่ากับ 80,928 ราย และจำนวนผู้ป่วยที่ออกจากโรงพยาบาล 70,420 ราย

ในทางกลับกัน ผู้ติดเชื้อในประเทศต่างๆ ทั่วโลกกำลังพุ่งขึ้นโดยเฉพาะในซีกตะวันตก ในชั่วข้ามคืนอิตาลีพบผู้ติดเชื้อรายใหม่ 3,526 ราย เยอรมนี 4,070 ราย และสเปน 4,719 และสหรัฐอเมริกา 1,875 ราย

ขณะนี้จีน และฮ่องกงกำลังเผชิญการติดเชื้อระลอกที่ 2 จากผู้เดินทางจากต่างประเทศ ดังนั้นจึงเข้มงวดกลุ่มผู้เดินทางจากต่างประเทศที่มาถึงดินแดน โดยกักตัวดูอาการ 14 วัน

นักระบาดวิทยาชื่อดังของจีน นพ.จง หนันซัน หากไม่มี “ยาแรง” หมายถึงมาตรการแทรกแซงเพื่อควบคุมการระบาดที่เด็ดขาด ก็จะเอาไม่อยู่

“ผมเชื่อว่าหลายประเทศจะใช้มาตรการบนพื้นฐานของกลไกแทรกแซงของจีน แต่ควบคุมที่ต้นน้ำเป็นวิธีการโบราณแต่มีประสิทธิภาพ”

Source

สื่อฮ่องกง เซาท์ ไชน่า มอร์นิ่งโพสต์ได้ชี้ถึงบทเรียนสำคัญบทหนึ่งจากจีนในการควบคุมการแพร่ระบาดเชื้อไวรัส COVID-19 อย่างได้ผล คือ เตรียมงบประมาณสำหรับจ่ายให้กับผู้ป่วย เพื่อป้องกันค่าใช้จ่ายเป็นอุปสรรคทำให้ผู้ติดเชื้อไม่ยอมมาตรวจและรักษา

ข้อมูลจาก Chinese Hospital Management journal เผยเมื่อวันที่ 28 ก.พ. ถึงค่าตรวจ และทดสอบการติดเชื้อโดยเฉลี่ยประมาณ 370 หยวน หรือราว 1,700 บาท ในเมืองเซินเจิ้น ส่วนค่าใช้จ่ายการรักษาโรคปอดอักเสบจากไวรัสสายพันธุ์ใหม่ สำหรับผู้ป่วยสูงอายุค่ารักษาอาจแพงถึงราว 23,000 หยวน (หรือราว 100,000 กว่าบาท) ถึงประมาณ 5,600 หยวน (หรือราว 25,760 บาท) สำหรับการรักษาคนไข้ที่อาการไม่หนัก

แต่รัฐบาลได้ทุ่มงบประมาณสำหรับการรักษาผู้ป่วยติดเชื้อไวรัส COVID-19 ถึง 110,400 ล้านหยวน

ศาสตราจารย์ Dirk Pfeiffer ประธานทีมผู้เชี่ยวชาญสถาบัน One Health สังกัด City University กล่าวว่า ความสามารถในการจ่ายนั้นเป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งของมาตรการควบคุมโรคระบาด

แต่ ศ. Pfeiffer กล่าวว่าการทดสอบแบบเชิงรุกไม่สามารถปฏิบัติได้จริงในทุกประเทศ นอกจากนี้ระยะห่างทางสังคมก็เป็นมาตรการบรรเทาความเสี่ยงที่สำคัญที่สุด

Pfeiffer ชี้ว่าในสังคมประชาธิปไตยอย่างโลกตะวันตกนั้นการรักษาระยะห่างทางสังคมขึ้นอยู่กับความสมัครใจเป็นหลัก ซึ่งแตกต่างจากจีนซึ่งการทดสอบเป็นข้อบังคับภายใต้กฎการควบคุมโรคระบาด

“ผลที่ตามมาจากความแตกต่างดังกล่าวนี้ทำให้การแพร่ระบาดในประเทศที่การจัดระยะห่างทางสังคมที่ขึ้นกับความสมัครใจจะใช้เวลานานกว่า”

Source