ศิลปะปลายเปิดของโลเล ทวีศักดิ์ ศรีทองดี

ท่ามกลางความวุ่นวายของย่านสยาม เรามีนัดกับโลเล ทวีศักดิ์ ศรีทองดี ศิลปินผู้มีผลงานแปลกเตะตา ในมุมๆ หนึ่งที่เงียบสงบ โลเลกำลังขะมักเขม้นวาดภาพลายเส้นบนฝาผนังรอบสกายวอล์ค เอ็ม บี เค เซ็นเตอร์ ชายหนุ่มมาในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้น สวมหมวกคุ้นตา และเช่นเคยเขายังคงมีรอยยิ้มสบายๆ แบบที่ใครๆ ก็รู้สึกเป็นกันเอง ช่วงเวลานี้ เขากำลังทำอะไร เรามาทำความรู้จักและอัพเดตผลงานของเขาให้มากขึ้นไปด้วยกันกับบทสัมภาษณ์นี้

นิยามผลงานในฉบับของโลเล

ผมว่าทุกคนจะมีวิธีการของตัวเอง เขียนหนังสือลายมือก็ไม่เหมือนกัน ถ้าให้วาดรูปหมาออกมาก็ไม่เหมือนกัน ผมอาจจะทำงานมานาน ผลิตผลงานมาออกจนคนได้เห็น มันจึงกลายเป็นหลักฐานว่าเราได้ทำ แต่ในรูปแบบไหนมันขึ้นกับคนมองมากกว่า คนจะบอกว่างานโลเลมันจะรูปร่างที่มันแปลกประหลาดหน่อย ถ้าเป็นเรื่องแต่งก็จะออกแนวเพ้อฝัน หลุดโลกหน่อย อาจจะเซอร์ๆ แล้วก็หักมุม เรารู้อยู่แล้วล่ะว่างานเราเป็นอย่างไร แต่ก็ให้แต่ละคนนิยามในแบบตัวเองมอง

แรงบันดาลใจในการทำงานและเอกลักษณ์ของผลงาน

แรงบันดาลใจมาจากประสบการณ์ของเรา การฟังดนตรี การอ่านหนังสือ การตกผลึกทางความคิด การสนทนากับคนรอบข้าง การสังเกตรอบด้าน และระยะเวลาที่เรามีชีวิตมาจนถึงปัจจุบัน จุดเด่นของงานสครับเจอร์จะเป็นสีขาว ถ้าเป็นเพนติ้งจะเป็นวอลุ่ม ผิวจะมีมวลและดูมีมิติ ดรออิ้งจะเป็นเส้นหลายๆ แบบ ถ้ากราฟฟิตี้จะโหดๆ หน่อย เห็นเป็นกะโหลก เป็นซี่โครง แต่แบบน่ารักๆ ก็มี ขึ้นอยู่กับช่วงเวลานั้นๆ มากกว่า

วิธีการจัดการเมื่อเกิดเหตุไอเดียตัน

เวลาไอเดียตัน มีสองแบบคือถอยออกมาเลยกับทำต่อไปเรื่อยๆ มักจะทำอย่างหลัง ปล่อยให้มือทำแต่ใจไม่ได้คิดถึงมัน อย่าไปพยายาม เรียกว่ายังทำอยู่แต่ทำแบบปล่อยไปตามอารมณ์ ให้มือพาไป ผมคิดว่าการจะทำให้ต่อเนื่องได้เราต้องทำให้ถนัด คือทำให้เป็นปกติในทุกๆ วัน เช่น เวลาเขียนแล้วลื่นไหล คือมันสนุก ตัวหนังสือพรั่งพรู ถ้าเราเขียนให้ได้ทุกวันตัวหนังสือมันจะมาเยอะมหาศาลจนต้องคัดออก แต่ถ้าเราไม่ทำเลย อยู่ดีๆ จะทำขึ้นมามันจะเขียนไม่ออก พอตั้งใจปั๊บมันจะกระท่อนกระแท่น

ที่มาที่ไปในการร่วมงานกับเอ็ม บี เค เซ็นเตอร์

สครับเจอร์ “มาครับ” และ”มาจ้ะ” เป็นโปรเจคแรกที่ว่าด้วยเรื่องของการแสดงออกในมิตรภาพ ทั้งความเป็นเพื่อนและครอบครัว ที่สอดคล้องโยงใยกันจนแยกไม่ออก ต่อด้วย “มาครับแอนด์เฟรนด์”  ซึ่งเป็นโปรเจคที่ 2 สื่อถึงการที่เรามีเพื่อน การนึกถึงกันทำให้รู้สึกว่าเรามีเพื่อนอยู่เต็มไปหมด งานนี้เลยแตกขยายมาเป็นคาแรคเตอร์ต่างๆ ที่เป็นเพื่อนมาครับ โดยทำเป็นสครับเจอร์ที่ตั้งใจให้มีส่วนร่วมกับคน อยากให้คนมาคลุกเคล้ามากอด และอีกส่วนเป็นภาพฝาผนังซึ่งเป็นเรื่องราวความหลากหลายที่มาอยู่ร่วมกันทั้งผู้คน กิจกรรม เรียกว่าทุกๆ อย่าง

แล้ว “มาครับ” และ ”มาจ้ะ” เรียกว่าเป็นตัวอะไร

“มาครับ” และ”มาจ้ะ” เรียกว่าเป็นสวนผสมของหลายๆ อย่างมารวมกัน บางครั้งผลงานเราอยากทิ้งให้คนคิดต่อ ทิ้งปลายเปิดไว้ให้คนคิดตามจินตนาการของเค้า ซึ่งที่มาของชื่อ “มาครับ” และ”มาจ้ะ” เป็นคำตอบเวลาเราเจอหรือเรียกใครสักคน เป็นการตอบสนองกันในแบบที่เราคุ้นเคยและอบอุ่น

เมื่อคิดถึงเอ็ม บี เค เซ็นเตอร์

ผมมีเรื่องราวกับที่นี่ อายุ 15 ที่นี่ก็เกิดขึ้นมา เห็นตั้งแต่เริ่มก่อสร้างและมาที่นี่บ่อย ตลอดเวลาที่นี่เหมือนเพื่อนเรา พอทำงานด้วยก็รู้สึกว่าเราคิดถึงอะไร ผมก็นึกถึงความเป็นเพื่อน ในชีวิตเวลาที่เรารู้สึกปลอดภัยมันจะนำพาความรู้สึกที่พร้อมจะแบ่งปัน นำพามิตรภาพ และคิดถึงช่วงเวลาที่มีมานาน เท่ากับอายุใครหลายๆ คน เป็นความผูกพัน นึกถึงสมัยเด็ก ที่เรามาหลายๆ ครั้ง หลายๆ ช่วงเวลา บ้านเมืองที่เปลี่ยนไป หลายๆอย่างเปลี่ยนไปแต่ที่นี่ก็ยังอยู่

ผลงานสครับเจอร์และภาพวาดฝาผนังในโปรเจค “มาครับแอนด์เฟรนด์” โดยโลเล ทวีศักดิ์ ศรีทองดี ฟอร์ เอ็ม บี เค เซ็นเตอร์ กำลังทยอยมาตั้งให้ทุกคนได้เยี่ยมชมกันแล้ว แวะมาเกาะกอดสรับเจอร์มาครับและผองเพื่อน และถ่ายรูปกับภาพฝาผนังแนวสตรีทอาร์ตได้แล้วที่ชั้น 2 สกายวอล์ค เอ็ม บี เค เซ็นเตอร์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ www.mbk-center.co.th หรือเฟซบุ๊กfacebook.com/mbkcenterth และที่อินสตาแกรม @MBKCENTER

Lolay’s Fun Facts

·  จบการศึกษาปริญญาตรีและโทจากคณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร

·  ถ้าให้นิยามตัวเองมักจะบอกว่าเป็นนักดนตรี

·  มีความดาร์กในตัว เลยปล่อยออกมาในงานอย่างเนืองๆ โดยเฉพาะในสไตล์ดนตรีนูเมทัลของวง Happyband วงดนตรีที่ก่อตั้งกับเพื่อนๆ ในปี 2009

·  สนใจเรื่องของมนุษย์ในมิติต่างๆ เคยจัดแสดงผลงานเกี่ยวกับเรื่องนี้มากมาย เช่น เมื่อปี 2007 จัดนิทรรศการ “SHOW ME THAI” ที่ museum of contemporary art Tokyo ประเทศญี่ปุ่น เป็นต้น