ด้วยอุปกรณ์ที่เจ้าตัวบอกว่าคือไมค์ห่วยๆ ตัวละ 70 บาทกะคอมพิวเตอร์ ที่ใช้อยู่ และสื่อใหม่อย่างอินเทอร์เน็ต เพียงเดือนเดียวเส้นทางชีวิตของทีมงาน “มาเฟียเรคคอร์ด” และเพื่อนพ้อง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากคนทำเพลงใต้ดินเผยแพร่เงียบๆ ในกลุ่มคนเฉพาะทางในเน็ตกลายมาเป็นคนดังชั่วข้ามคืน ผลงานเพลงถูกนำขึ้นมาเผยแพร่เป็นข่าวทั้งทางวิทยุและทีวี พร้อมทั้งขึ้นหัวข่าวหนังสือพิมพ์รายวันหน้าหนึ่ง
ถึงแม้จะไม่ได้ไปประกวดร้องเพลงในรายการเรียลลิตี้โชว์จนเป็นนักร้องเหมือนคนอื่น แต่ในวันนี้เวลานี้ ผลงานทำมือกับเพลงแฮนด์เมดมันส์ๆ ของมาเฟียเรคคอร์ดได้วางตลาดแล้วอย่างเต็มภาคภูมิเมื่อกลางเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา และใช้เวลาเพียงเดือนเดียวหลุดพ้นจากความโนเนมกลายมาเป็นเจ้าของเพลงดังล่าสุดอย่างไม่รู้ตัว
เส้นทางของ “มาเฟียเรคคอร์ด” เริ่มต้นจากการทำเพลงแซวสมาชิกในบอร์ดเว็บซังกาบ๊วยดอทคอม (www.sungabuay.com) พร้อมทำเพลงแปลงเกี่ยวกับฟุตบอลเผยแพร่ในวงแคบๆ และด้วยความเป็นแฟนลิเวอร์พูล เพลงแรกที่แปลงเป็นเพลง You’ll never walk again ทำด่าเฮียโปน (เชรา อูลลิเยร์ ผู้จัดการทีมลิเวอร์พูล) ตั้งแต่ 3-4 ปีก่อน โดยล้อกับเพลงเชียร์ You will never walk alone ของลิเวอร์พูล
ตามมาด้วยเพลง “วินนิ่งไหมสาด” (สาด เป็นภาษาเน็ตหมายถึง ไอ้สัตว์) ที่ใช้ทำนองเพลงน้องเปิ้ลน่ารัก ของวงพาราด็อกซ์ มาแซวลีลาการเล่นวิดีโอเกมฟุตบอลของเพื่อน เพลงนี้ได้รับการเผยแพร่พอควรในหมู่นักเล่นเกมแต่ยังจำกัดอยู่คอบอลระดับฮาร์ดคอร์อยู่
จากนั้นก็เข้าสู่ยุคของมาเฟียเรคคอร์ด เหตุผลก็คือ เพราะในบอร์ดเว็บซังกาบ๊วยดอทคอม เป็นมาเฟียบอร์ด กุมอำนาจทั้งหมดไว้ ก็เลยตั้งชื่อว่า มาเฟียเรคคอร์ด อันที่จริงมาเฟียเรคคอร์ดมีเพลงแปลงก่อนหน้านี้มากมายที่เผยแพร่กันเอง เช่น เพลงเจ๊ไม่ยอมเปลี่ยนแกง ที่ใช้ทำนองมาจากเพลง รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ของ ติ๊ก ชิโร่ หรือเพลง I Meet Somebody หลอน! ที่ดัดแปลงมาจากเพลง Love (I Need Somebody) ของบี้ เดอะสตาร์
แต่เพลงผีกาก้า ที่ดัดแปลงมาจากเพลงแร็ปแนวแปลก “หมีแผนด้า” ของไฮโร เมื่อตอนที่ทีมปีศาจแดง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดแพ้ทีมเอซีมิลานตกรอบแชมเปี้ยนลีกได้ทำให้มาเฟียเรคคอร์ดกลายเป็นข่าวในวงกว้างจนแทบจะบอกว่าในเดือนนั้นคำว่า “ผีกาก้า” เป็นคำฮิตติดปากของสังคมไทยไปทุกวงการ
โมเดลดัง-โมเดลรายได้
ที่น่าสนใจคงไม่ใช่แค่ปรากฏการณ์ดัง อย่างเดียว แต่คือวิธีการดังแบบสร้างเองกับมือไม่ต้องมีแมวมองหรือใครปั้นให้ รูปแบบใหม่ของศิลปินดิจิตอลที่ทำเพลงขึ้นเอง อัดเองมิกซ์เองที่บ้านด้วยคอมพิวเตอร์พีซี จากนั้นก็อัพโหลดขึ้นเป็นคอนเทนต์ในอินเทอร์เน็ตผ่านทางเว็บไซต์ที่รับโฮสต์เพลงของศิลปินอิสระอย่างเช่น soundclick.com แล้วใช้เว็บไซต์อื่นและการบอกต่อในเน็ตทำให้ดังขึ้นมาในที่สุด (เข้าฟังและโหลดเพลงได้ที่ http://www.soundclick.com/bands/pagemusic.cfm?bandID=606384)
ตัวแปรที่สำคัญที่ต่างจากสมัยก่อน ก็คือมีเว็บไซต์ฟรีให้สร้างคอนเทนต์เพลงขึ้นบนเน็ต และในฝั่งยูสเซอร์เองก็มีคนใช้เน็ตความเร็วสูงกันเป็นจำนวนมากทำให้ “คอนเทนต์เพลงบนเน็ต” สามารถแพร่หลาย ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อน ถึงแม้จะมีเน็ตก็จริงแต่ความนิยมก็เกิดและแพร่หลายออกไปไม่ได้เพราะความเร็วเชื่อมต่อยังช้าและไม่มีไซต์ให้โฮสต์คอนเทนต์มัลติมีเดีย
ในอีกด้านก็คือโมเดลรายได้ที่ชัดเจน เพราะเมื่อดังขึ้นมาก็กระโดดเข้ากระแสริงโทน ในเว็บของมาเฟียเรคคอร์ดก็มีรายชื่อเพลงให้โหลดลงมือถือทันทีทั้งในเครือข่าย AIS DTAC และ TRUEMOVE
ขณะเดียวกัน ก็เจรจากับเจ้าของลิขสิทธิ์ทำนองเพลงและต้นสังกัดจนลุล่วง และเตรียมออกซีดีเพลงทันที เข้าทำนองการตลาดแบบ “แฟนคลับ” ที่ต่างจากโมเดลเดิม โดยค่ายเพลงไม่จำเป็นต้องสร้างวงหรือตัวนักร้องขึ้นมาเพื่อปั้นให้ดัง แต่ใช้วิธีดึงคนที่ดังอยู่แล้วมาออกแผ่นแทน
“พอดีช่วงนี้ มีข่าวฝากจากทางวัฒนชัยมิวสิค ต้นกำเนิด หมีแพนด้า ครับ เขามาขอเพลง ผีกาก้า กะ ป๋าแพนด้า ไปทำอัลบั้มใหม่ ซึ่งจะทำเวอร์ชั่นแดนซ์ออกมาด้วย (ฮ่าๆๆ) และได้ตกลงกับทางชัวร์ ออดิโอ้แล้ว ซึ่งผมก็แต่งแปลงเพิ่มไป 3 เพลง เป็นเพลงล้อ หงส์ เชลซี และปืนใหญ่ ตามคำเรียกร้อง อิอิ แต่… ดันมีปัญหาทางเทคนิค ทางค่ายเขาลืมทำเพลงที่ผมแต่งล้อหงส์ ลงไปในแผ่นด้วย (เพราะงานเขาเร่งมากครับ ฉุกละหุกเลยพลาดไป) แต่ก็จะเก็บเอาไว้ในซีดีชุด 2 ที่ผม (น่า) จะได้ทำเพิ่มออกมาหลังชุดแรกออกตลาด” เจ้าตัวเปิดเผยในเว็บไซต์ ซังกาบ๊วยดอทคอม
น่าสนใจว่า ในโมเดลใหม่และสื่อใหม่นี้สามารถดังระดับประเทศได้ภายในเวลาแค่เดือนเดียว และไม่ต้องลงโฆษณาในสื่อเก่าเลยแม้แต่บาทเดียว ไม่ต้องเสียค่าแอดในหนังสือพิมพ์ ทีวี ไม่ต้องเสียค่าจ้างเปิดตามวิทยุ แน่นอนว่า ผีกาก้าและมาเฟียเรคคอร์ดคงไม่ใช่คนดังรายแรก หรือรายเดียวที่ก้าวสู่วงการด้วยวิธีใหม่นี้ และน่าจับตาดูต่อไปเช่นกันว่าใครจะเป็นรายต่อไปที่จะดังจากเน็ต
