ภาพของความแออัด ความสับสนวุ่นวายของผู้คนและการจราจร ถือเป็นภาพที่ปกติสำหรับเมืองหลวงหรือเมืองใหญ่ทุกเมืองทั่วโลก กรุงเทพมหานครกับการเป็นเมืองหลวงของประเทศที่อยู่ในช่วงกำลังพัฒนา ภาคของความแออัด การจราจรที่ติดขัดในชั่วโมงเร่งด่วนถือเป็นภาพที่ชินตาของหลายคนมาเป็นเวลานาน
รถโดยสารประจำทางถือเป็นทางเลือกหลักสำหรับคนเมืองส่วนใหญ่ แต่ปริมาณของรถยนต์มีมากกว่าพื้นที่ของถนนทั่วกรุงเทพฯ รถโดยสารประจำทางจึงไม่สามารถตอบโจทย์ในด้านของความรวดเร็วได้ ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์ ทางเลือกสำหรับการเดินทางใหม่ๆ เพื่อนที่จะทำให้ตัวเองไม่ไปโรงเรียน หรือเข้าทำงานสายก็เกิดขึ้นมาให้ผู้คนได้เลือกกัน ไม่ว่าจะเป็นเรือด่วนเจ้าพระยา เรือด่วนคลองแสนแสบ หรือสำหรับคนที่ไม่สามารถหลบไปจากถนนได้ ก็ยังมีแท็กซี่ สามล้อเครื่อง (ตุ๊กตุ๊ก) รถตู้โดยสารหรือแม้แต่รถจักรยานยนต์รับจ้าง
ในขณะที่ประชากรที่เข้ามาในกรุงเทพมหานครเพิ่มขึ้นทุกที ทางเลือกต่างๆ ที่มี่อยู่ก็เหมือนจะไม่เพียงพอสำหรับการบรรเทาความแออัดลงไปได้ รถไฟลอยฟ้า (BTS) และรถไฟฟ้าใต้ดิน (รถไฟฟ้ามหานคร) สายเฉลิมรัชมงคล สายแรกของเมืองไทยที่เปิดดำเนินการไปเมื่อวันที่ 3 ก.ค. ถือเป็นทางเลือกใหม่ที่เพิ่มขึ้นมาพร้อมกับความหวังของคนในกรุงเทพมหานครที่จะมาตอบโจทย์ทั้งความรวดเร็ว และความสะดวกสบาย
แต่ด้วยข้อจำกัดของเส้นทางให้บริการของรถไฟฟ้าทั้งลอยฟ้าและใต้ดินยังไม่สมบูรณ์ การตอบโจทย์ที่คาดหวังไว้จึงตอบสนองได้สำหรับกลุ่มคนบางกลุ่ม บางระดับเท่านั้น ภาพที่เรายังเห็นรถโดยสารประจำทางแน่นขนัดตอนเช้า – เย็น ภาพของคนใช้เรือด่วน คนใส่ชุดทำงานซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์รับจ้างก็ยังคงมีอยู่ต่อไปจนกว่าระบบการขนส่งทุกรูปแบบจะเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์แบบ
