“มีออมไม่มีอด” น่าจะใช้ได้ดีกับรัฐบาลสิงคโปร์ ที่ปลูกฝังการออมเงินให้กับประชาชน เรียกได้ว่า เป็นส่วนหนึ่งของนโยบายสร้างชาติ ที่รัฐบาลภายใต้การนำของ “ลีกวนยู” นำมาใช้ เพื่อให้สิงคโปร์ก้าวไปสู่การเป็นศูนย์กลางทางด้านการเงิน
เด็กสิงคโปร์ถูกสอนเรื่องการออมมาตั้งแต่เด็ก ทุกวันหลังจากกลับจากโรงเรียน เมื่อมีเงินเหลือเท่าไหร่ จะเอาไปฝากไว้ที่ “ไปรษณีย์” ซึ่งเวลานั้นทำหน้าที่เป็นแบงก์
เมื่อเข้าสู่วัยทำงาน รัฐบาลสิงคโปร์ออกกฎหมายบังคับให้ประชาชนที่มีรายได้ต้องออมทรัพย์กับคณะกรรมการกลางจัดการกองทุนเลี้ยงชีพ (The Central Provident Fund Board : CPF) โดยข้าราชการ ลูกจ้างบริษัทเอกชน จะถูกหักเงินรายได้ นำไปเก็บเป็นเงินทุนสะสม ตามสัดส่วนรายได้ จนเมื่อเกษียณอายุงานแล้ว จึงได้เงินสะสมพร้อมทั้งดอกเบี้ยไป โดยที่รัฐบาลใช้ CPF เป็นฐานระดมทุนไปใช้ลงทุนในกิจการต่างๆ
ไม่มีย่านคนสิงคโปร์ในไทย
แม้ว่าสิงคโปร์จะเข้ามาลงทุนในไทยทุกธุรกิจ และจำนวนมหาศาล แต่กลับไม่มีย่านอาศัยของ “สิงคโปร์” โดยเฉพาะ เหมือนกับย่าน “Korean town” หรือ “โตเกียวทาวน์” ที่อยู่ในซอยสุขุมวิท
ดร.สมภพ บอกว่า เป็นเพราะชาวสิงคโปร์เหมือนกับคนไต้หวัน ที่พักอาศัยในไทยเป็นเวลายาวนาน การพักอาศัยจึงกระจายตัวไม่ได้อยู่เป็นชุมชนเหมือนกับญี่ปุ่น หรือเกาหลี ที่ส่วนใหญ่จะเข้ามาทำงานเป็นระยะเวลาหนึ่ง เมื่อหมดวาระจึงบินกลับไปประเทศของตัวเอง และมีคนใหม่เข้ามาแทน
