งานเขียนของเขาออกแนวแปลก ลึก ที่โดนใจคนรุ่นใหม่ที่ชอบแสวงงานเขียนสไตล์ใหม่ๆ ปราบดาทำทั้งงานเขียน งานแปล งานศิลปะ แถมงานเขียนของเขาที่ “ความน่าจะเป็น” ที่พิมพ์ถึง 11 ครั้ง ก็ได้รับรางวัลซีไรต์ ปี 2545 อีกด้วย เรื่องสั้นเรื่องแรกที่เขาเขียนก็คือ “คนนอนคม” ที่เขียนส่งให้กับนิตยสารแพรว และเขียนวิจารณ์หนังเป็นภาษาอังกฤษลง Nation Weekly
ปราบดาใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่เมืองนอก เริ่มเข้าเรียนวอชิงตัน อินเตอร์เนชั่นแนล สคูล รัฐเวอร์จิเนีย ก่อนจะย้ายไปอยู่ที่แมสซาชูเซตส์ เข้าเรียนที่ ร.ร.ประจำ เดอะ เคมบริดจ์ สคูล ออฟ เวสต์ตัน ก่อนจะย้ายที่เรียนมาที่นิวยอร์ก เข้าเรียนที่พาร์สัน สคูล ออฟ ดีไซน์ และระดับอุดมศึกษา เรียนต่อด้านศิลปะ ที่เดอะ คูเปอร์ ยูเนียน สคูล ออฟ อาร์ต (The Cooper Union for the Advancement of Art and Science) จนจบปริญญาตรี เขาใช้ชีวิตอยู่ในนิวยอร์กร่วม 6 ปี ทั้งเรียนและทำงานเป็นกราฟิกดีไซเนอร์ในนิวยอร์ก ก่อนกลับมาเป็นผู้เรียงร้อยตัวอักษรก่อให้เกิดงานเขียนดีๆ ขึ้นในเมืองไทย
