เจ้าของรางวัลวรรณกรรมยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประเทศไทย ประจำปี 2548 กับผลงานเรื่อง “เจ้าหงิญ” ไม่ใช่เจ้าหญิง เป็นผลงานรวมเรื่องสั้นที่ 3 ของบินหลา ชื่อจริงของเขาก็คือ วุฒิชาติ ชุ่มสนิท หรือ ต้อ ถึงแม้ว่าเขาจะเรียนไม่จบคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ แต่ก็ได้ทำงานหนังสือมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นนักข่าวหนังสือพิมพ์ หัวหน้ากองบรรณาธิการ และตอนนี้เขาเป็นนักเขียนแบบ full time เขียนทั้งเรื่องสั้น นิยาย วรรณกรรมเยาวชน และสารคดีท่องเที่ยว
หลายคนมักจะเคยอ่านผลงานของเขาในด้านสารคดีท่องเที่ยวมากกว่า เรื่องราวส่วนใหญ่ของเขาเกิดจากการเก็บเกี่ยวประสบการณ์การท่องเที่ยว ที่ส่วนใหญ่เกิดมาจากการใช้จักรยานเป็นพาหนะ แต่ตัวเขาเองกลับไม่เห็นว่าตัวเองนั้นเป็นนักเดินทาง ด้วยความที่เขาไม่เคยอยู่กับที่ ไม่ปลูกบ้านอยู่ มักจะเช่าบ้านอยู่เป็นส่วนใหญ่ บินหลาจึงนิยามตนเองว่า “เขานั้นเป็น Guest Writer นักเขียนผู้มีนิวาสสถานเป็น Guesthouse” นอกจากนี้ เขาคิดว่าการเขียนหนังสือเหมือนกับการได้ขึ้นภูเขา
“ผมอาจจะขึ้นเขาลูกแรกสูง 1,000 เมตร แต่พอลูกที่สองกลับสูงแค่ 200 เมตร ก็เป็นไปได้ หรือลูกที่สองคุณตั้งใจจะให้สูงสองพันเมตรจากพื้นแต่ขาหักตั้งแต่ห้าสิบเมตรแรกก็เป็นไปได้เช่นกัน ดังนั้นมันไม่ได้เป็นการการันตีเลยว่าคุณขึ้นลูกแรกได้เท่าไหร่แล้วคุณต้องขึ้นลูกที่สองได้สูงกว่านั้น ขึ้นได้ดีกว่าหรือขึ้นได้เร็วกว่า แต่อย่างน้อยคุณต้องสำนึกไว้เสมอว่า คุณเคยขึ้นพันเมตรมาแล้ว” นี่เป็นคำกล่าวเขาให้ไว้กับ Metro life
ผลงาน ฉันดื่มดวงอาทิตย์, ดวงจันทร์ที่จากไป, หลังอาน, คิดถึงทุกปี, ปลาฉลามฟันหลอ, บินทีละหลา, ดื่มทะเลสาบ อาบทะเลทราย, รอยย่ำที่นำเราไป, ทางกันดาร, เจ้าหงิญ และคนรักกับจักรยาน
